EHBO (deel 1)
Na een jaar lang wachten was het eindelijk zover. We gingen eindelijk eens met de PAV-klas op uitstap. Ik had mijn zak al een week op voorhand gemaakt, zo hard verlangde ik er naartoe. De avond voordien kon ik niet slapen. Verschillende vragen spookten door mijn hoofd "Hoe zou de herberg er uitzien?", "Hoe zal 'The Target' zijn?", "Zal de opdracht die ik en Audrey gemaakt hebben lukken?",... Helaas moest ik nog een hele voormiddag en een hele namiddag wachten eer we konden vertrekken. Rond 16.30 uur was het zover. Ik vertrok met een miniem rugzakje en een veel te grote (en irritante!) EHBO-doos richting het station. Ik was passeerde langs "Het zand" en plots KRAK KRCHHHHHHHHHHT... "Huh?! Wat is er gebeurd?!" Plots merkte ik dat de EHBO-doos helemaal niet meer zo zwaar was als een minuutje geleden, ik keek omlaag en merkte dat het handvat van de doos eraf geschoten was. Half wankelend reed ik dan maar verder richting station, met de doos op mijn stuur...Mega Carmen
Audrey stond al vrolijk te wachten aan het station. Toen ik met haar om een broodje ging weigerde ze. "Ik moet wachten op Lieselot! Ze is verkleed in MegaMindy en haar vriend durft niet over het station gaan met haar omdat ze zo verkleed is." Dat beloofde. Mijn zin in Gent zakte zienderogen. Uiteindelijk kwam onze MegaMindy, met enige vertraging, toe. Niet veel later zag ik plots iets roos schijnen. Na wat beter te kijken merkte ik de roze rok op van Tamara. Ze was verkleed als Carmen van FC De Kampioenen. Gelukkig kwam ook Ruben af. Zijn verkleedpak lag nog in zijn koffer (of beter in de Panos!). Uiteindelijk kwamen we de rest van de klas tegen, allemaal mooi verkleed in hun personage.Tsunamiland
Na een overvolle trein en een halfuur handtekeningen plaatsen kwamen we eindelijk toe in Gent. We hadden al gezien dat het was aan het regenen was, maar ah, daar kunnen we wel tegen dachten we. Na eventjes op de tram te zitten kon de jeugdherberg niet meer ver af zijn. Dachten we. We stapten uit de metro en eventjes had ik het gevoel in het midden van een tsunami te zitten. Het water stroomde langs de weg de riolen in. Op sommige plaatsen stond het water wel 10cm hoog. Een tsunami dus!!! Ruben en Jeroen waren zo slim om het stadsplan met de weg naar de herberg te lezen in de regen. Gevolg: van de 15 plannetjes, nog 14 te gaan. Na lang te zoeken naar de herberg (een minuut voelde immers aan als een uur), kwamen we er uiteindelijk toe.EHBO (deel 2)
Op de planning stond 'The Target'. Voor de meeste van PAV reeds bekend. Helaas hebben we in groep (min ik dan!) beslist om de activiteit te verplaatsen naar de volgende dag. Onmiddellijk na deze beslissing stopte het met regenen. We besloten dan maar om een collega van Lieve, namelijk Pieter Boussemaere, een bezoekje te brengen. Met zijn groep, Sois Belle, trad hij op in De Centrale. Precies in het midden van het optreden was het Audrey haar gloriemoment. Aanvankelijk zat ze met haar poep op de bril, maar eventjes later zat er op haar knieën voor het toilet. Bezorgd zoals ik ben, bleef ik heeltijd bij haar. Samen met de klas vertrokken we richting de herberg waar ik en Audrey gezellig bleven, terwijl de rest iets ging eten. Na het eten kwam iedereen terug naar de herberg waar we nog wat keuvelden over koetjes en kotsers. Het spreekwoord "In het water vallen" konden we toch wel iets te letterlijk nemen.Specialiteiten
De meesten werden moe wakker. De reden voor de kamer van Audrey is al duidelijk en de reden voor de kamer van Tamara is nog niet duidelijk. Alhoewel, wie Tamara kent kan al raden na de reden. 's Morgens deden we onder het alziend oog van Sven en Justine een zoektocht in verband met "Gentse Specialiteiten". Besluit: tof, super, zeker doen, geen zaken op aan te merken. Alleen Audrey: ze weigerde opnieuw mee te doen. Awoe!The Target was een poesje
Audrey besloot uiteindelijk maar om naar huis te gaan. Heel lang kon ik niet treuren, want het hoogtepunt van de uitstap kwam er aan. "The Target". Na eventjes de veel te lange, maar toch leuke, instructies te volgen gingen we op stap. Ik en Ruben waren de dief en de rest van onze klas moest ons proberen neer te schieten via GSM/GPS. Ik stond al te trillen op mijn benen. We hadden de volledige route uitgestippeld. Succes nr1. We kregen een item te pakken. Succes nr2. We konden een eerste moord plegen. Succes nr3. We plaatsten een mijn. Succes nr4. En plots BAM... We waren te traag van onze mijn weggelopen en waren ontploft. Mijn nr1 en het einde van ons leven. Plots besefte ik hoe kort het leven plots kan worden. Ik had het gevoel dat de rest van mijn leven geen zin meer had. WAAROM KON IK NIET WINNEN???????Vervolgens was het de beurt aan Sven en Justine. Zij deden het op een veel subtielere wijze en bleven ook langer leven. Verschillende achtervolgingspogingen van ik en Jeroen wisten ze te overleven. We kregen echter wel iemand anders te pakken. Ik en Ruben liepen langs de straat en zagen een lief klein poesje voor ons lopen. Het poesje verschoot echter van ons en nam de ongelukkige beslissing om de straat over te steken. SQUEEZ. Hij belandde onder een auto. Plat als platvoet sleepte hij zich nog naar de kant. Hartverscheurend! We konden echter niet blijven rouwen en besloten om onze zoektocht verder te zetten. Maar nu op het juiste slachtoffer! Uiteindelijk kreeg ik Justine te pakken en eventjes later kreeg Jeroen ook Sven te pakken. Game over voor Sven en Justine.
Na evetjes een pauze te nemen omdat de bakjes niet zo goed werkten gingen we er tegenaan. Opnieuw was ik boef. Deze keer samen met Jeroen. Nu ging het wel lukken. Item na item pikten we op. Maar toen kwam het noodlot: Batterij plat. Opnieuw was het ons niet gelukt om te winnen. Met neerbuigend hoofd vertrokken ik en Jeroen richting de spelletjeszaak die ons de slechtwerkende gsm's uitgeleend had.
To terras or not to terras
Normaal was het nu aan mij om de opdracht uit te leggen, maar na het conditionele spel, The Target, zagen we dit echter niet meer zitten. We besloten dan maar om nog iets te drinken op een terrasje, al wilden sommige liever direct naar huis. Moegestreden maar nog nét niet voldaan gingen ik en Ruben nog het bruisende nachtleven in Brugge een bezoekje brengen en uiteindelijk belandden ook wij veilig in ons bedje. Ondankt de vele tegenslagen blikten we toch terug op een geslaagde uitstap!