Ruben in het Deeltijds

Beste vrienden van de PAV

Vorig jaar deze tijd bracht ik met mijn medestudenten van PAV 2 een bezoekje aan de mooie nieuwbouw van het Centrum Deeltijds BSO van het VTI in Brugge. Ik had geen flauw benul van wat het deeltijds onderwijs precies was, laat staan wat het inhoud, hoe de werking in elkaar steekt en vooral welk soort leerlingen er daar eigenlijk schoolgaan? Deeltijds?? Zijn dat niet die jongeren op leercontract vanaf 16 jaar? Is dat niet een hoopje schoolmoeë krapuultjes bij elkaar die in het gewoon onderwijs niet meer terechtkunnen en waar leraren uit het gewoon onderwijs aan geen kanten les willen aan geven?? In elk geval, deze onderwijsvorm was voor mij in één woord te omschrijven als 'mystiek'.

Na een korte uitleg van de toenmalige coördinator van het leercentrum (men spreekt niet over een school), mevrouw Talloen, kwam ik al iets meer te weten over "het DBSO". De leerlingen kunnen vanaf 16 jaar (of 15 jaar als ze al 2 schooljaren so achter de rug hebben) toestromen in het deeltijds en lopen twee dagen per week school. Één dag in de week kunnen ze een eenvoudige beroepsopleiding volgen zoals keukenhulp, hulp in het huisouden, carrossier, lasser, ... en die andere dag van de week krijgen ze Algemene Vorming (wat wij PAV'ers dus mogen geven).

Toen kwam een zekere Astrid aan het woord, een zéér ervaren en zéér gedreven lerares Algemene Vorming. De verhalen die zij toen vertelde over haar ervaringen in het deeltijds en vooral met de leerlingen van het deeltijds spraken mij tegen al mijn persoonlijke verwachtingen in zéér aan. Ik kreeg al meteen de kriebels om deze uitdaging aan te gaan. Alleen, ... ga ik die leerlingen wel de baas kunnen? Ga ik dat wel aankunnen om een hele dag PAV te geven en dan de rest van de week nog mijn andere twee vakken in een andere school? Want ik ben geen uitdieper PAV, wat dus wil zeggen dat ik nog extra uren les moet geven voor mijn uitdiepingsvak informatica ...

Ondanks dat ik nog met enorm veel vragen zat i.v.m. het deeltijds heb ik niet lang getwijfeld en voor mezelf beslist "deze uitdaging wil ik zeker aangaan!". Wordt het niets daar? Dan heb ik zeker een unieke ervaring opgedaan!
En vola, de keuze voor stage 3 moest diezelfde week worden doorgegeven, dus typte ik mooi op de computers op school in "CDBSO VTI Brugge" en bij de druk op de toets ENTER dacht ik "NO WAY BACK !"

En hupla, vandaag "Missions 5 / 6 completed". En het bevalt me er énorm! Gelukkig ;-) anders zou het een héél zware stage zijn. En zijn dat daar nu allemaal krapuultjes? BANEEN! Schoolmoe, speciaal en allemaal heel erg verschillend?? ZEKER WETEN! De grootste uitdaging zit 'm erin om de leerlingen te kunnen boeien, aan het werk te krijgen en te kunnen houden en kunnen omgaan met de verschillen in de groep. Hierbij niet te vergeten dat je hen wat wilt bijleren.
Wat me vorig jaar opviel aan de uitleg van Astrid, was dat zij nogal veel over haar KSA verleden praatte, maar waarom? Dat begreep ik niet goed.
Nu ik daar zelf in het DBSO stagelessen geef, begrijp ik het héél goed. Al meerdere keren heb ik mijn scoutsleidergevoel naar boven voelen komen tijdens mijn lessen. Het begeleiden van de jongeren, het werken vanuit de leefwereld van de leerlingen, de vele actieve werkvormen en spelletjes, ... maken het tot een leuke manier van lesgeven voor de leerlingen en ook voor mezelf. Het kan er zo aangenaam zijn, dat ik er soms tegenop zie om dan weer voor de rest van de week "gewone" lessen te gaan geven in mijn andere stageschool.

Nu, mijn persoonlijke ervaring met de leerlingen van het deeltijds is positief, omdat ik gelukkig een goede band heb kunnen opbouwen met mijn gasten. Maar zijn het allemaal zo'n brave meewerkertjes?? Helemaal niet! Ze zijn schoolmoe! Ze komen niet, ze komen te laat, ze zijn na de middagpauze ribbedebie ... Mijn allereerste les begon ik het eerste uur met 1 leerling en eindigde ik de dag met drie. Week twee zaten er 4 van de 11 leerlingen in de klas en vandaag had ik er weer maar 2. Op zijn hoogtepunt zaten er 7 of 8 leerlingen in mijn klas :p. En ik verschiet er niet meer van als er plots eentje in slaap valt op zijn/haar bank. Met een mopje krijg je ze wel weer aan 't werk. Zij zijn niet de enigen die 'de nacht' doen! ;-)

Denk je eraan om je stage in het deeltijds te doen? Twijfel dan zeker niet om misschien nu nog vlug een observatieles aan te vragen! Dat heb ik vorig jaar niet gedaan, maar dat is de enigste manier om te weten te komen of het er je zal bevallen of niet.

Zo, dit is hoe ik mijn stage beleef. Mijn lieve medecollega, -dorpsbewoonster en PAV-stér Tamara loopt ook stage in het centrum. Zij zal de stage wel op haar manier beleven. Maar je moet niet bang zijn om ons vragen te stellen.

Stevige groeten

Ruben