woensdag 17 september 2008

Loslaten

Een vreemd gevoel.
Nieuwe gezichten, oude gezichten.
Groots en onbekend, niet vertrouwd en een beetje gekunsteld.
Eerste indrukken van onze nieuwe KHBO-campus, waarvan ik me niet snel kan ontdoen.
Het wordt niet gezegd, maar het is voelbaar. Iedereen loopt zowat verloren in het nieuwe grote gebouw dat we het 'onze' mogen noemen, maar het 'onze' nog niet voelen.
Het wordt niet gezegd.
We proberen ons altijd zo snel mogelijk aan te passen aan iets nieuws, in de hoop zo snel mogelijk het oude te vergeten. Niet omdat we het oude niet leuk vonden, maar omdat we moeten loslaten.
Zolang we maar niet te snel loslaten... en vergeten.
Vergeten is voor oude mensen, voor mensen die niet meer kunnen onthouden. Vergeten is nog niet voor ons.
En loslaten, loslaten moeten we niet.
Loslaten mogen we,
wanneer we er klaar voor zijn.

13 opmerkingen:

Nele zei

Dit bericht beschrijft ook mijn gevoel op dit moment ..
prachtig Sarah!!

groetjes
xxx Nele

Audrey zei

Mooi geschreven! Is mss wel ook beetje van toepassing op ons...
En terwijl weet ik ook dat ik nog steeds berichtjes kan nalaten op de pav-blog!

heel veel groetjes en liefs
Audrey

Liesel zei

Loslaten... soms ook een beetje van 'moeten'... geloof me.

tot binnenkort op deze webstekplek!

Liesel

Sarah zei

Inderdaad, loslaten moet soms, maar kan je niet pas echt loslaten als je er klaar voor bent?

grtjes Sarah

lieve zei

ah Sarah!!!
Wat ben ik jaloers op jouw magische schrijfstijl...
Tja, zelfs voor ons is het ongelooflijk aanpassen.
Altijd moeilijk om het oude vertrouwde achter je te laten en je in iets nieuws te storten.
Maar uitdagingen zijn er nu eenmaal om te nemen...
We vinden onze draai wel!!

Super fijn om hier nog wat ex-PAVers te zien, WOEHOE!!
Ik mis jullie allemaal heel erg!
lieveknuf

kevin zei

Hoi,

Practig geschreven Sarah.

En zo ervaar ik het ook wel een beetje. Ik mis de Garenmarkt ergens wel, maar de nieuwbouw zal ook wel zijn charmes hebben. Die moeten we nog ontdekken.

groetjes Kevin

popeliere zei

Loslaten wat nooit echt van ons geweest is maar wat we onszelf toch wel toegeëigend hadden is best wel anders. We leven in tijden van verandering en 't gebeurt zo snel rondom ons, en eerlijk gezegd kan ik niet goed tegen verandering. Maar toch, onbekend is onbemind en we hebben de eer om de eerste beginjaren van de nieuwe campus te schrijven.

Bedankt Sarah, de vrouw met haar pen als wapen om te verdedigen wat leeft onder ons!

;) Popeliere

Thomsas zei

Ik heb meer problemen met de oude layout van de blog die ik moet loslaten :-( haha nee hoor! Mooi geschreven!

Thomas zei

Thomas B, sorry hoor. Maar er was de vraag om de lay-out eens te veranderen. Ook met de start van het nieuwe schooljaar vond ik het eens tijd voor een nieuwe tint.

Het is wel voorlopig nog experimenteel;-)

T

Thomas zei

Sarah, mooie tekstje! Persoonlijk heb ik al helemaal de oude "campus" los gelaten hoor. Alleen vind ik het jammer dat we nu op een werf les krijgen. Maar we trekken ons plan hé!

Groeten Thomas!

Thomsas zei

Helemaal niet slecht bedoeld hoor, doe er nu maar mee wat je wil, it's all yours, zolang het maar blijft leven!

Thomsas zei

Beste Pav1 en Pav2. Gelieve geen precaire informatie over mijn leven te geven aan zussen! Gedurende mijn voorbeeldig gemaakte lessen word ik constant bestookt met vragen hoe het nu eigenlijk gaat met Audrey. Namens onbekende bron kwam deze informatie van pav1/2...

haha nee hoor! het doet deugd dat er nog gepraat wordt over mij in pav ;-)maar hoe zit de situatie nu eigenlijk in elkaar? wie is de zus?

Ruben zei

Een heel mooie tekst Sarah!

Verder, aan iedereen, veel succes met pav en de pav-blog! Het opfrissen van de lay-out is alvast een mooi begin.

Ik kan mij perfect inbeelden hoe het is om de vertrouwde sfeer van de Garenmarkt te moeten missen. Maar los daarvan zal er wel niet zoveel veranderen zeker?

Lieve blijft dezelfde, haar vertrouwde sjabloontjes, de U-vorm, de kiosk, de pav-klas als enigste klas met een Mac voor filmprojectjes, Jeroen met zijn gevatte uitspraken ...

Succes!

Blog Archive