Bij gebrek aan een gesprekspartner :)

Jezelf omarmen.
Iets wat je aandacht vraagt en iets dat volgens mij weinig mensen mee bezig zijn.
Laat staan aandurven.
Reflecteren over jezelf, durven in de spiegel kijken EN boven dat alles tevreden kunnen zijn met wat je ziet.
De laatste tijd heb ik veel dromen.
Veel momenten, dat ik me heel erg bewust word van de dingen rond me.
Het gevoel krijgen dat je iedere kleine aanraking te intens beleeft, dat je je longen voelt bewegen wanneer je frisse wind inademt, een gelukzalig gevoel krijgen door gewoon te weten wat je weet en te beseffen dat je bestaat.
Is dat niet het heerlijkste gevoel?
Tot het diepste, maar ook reëelste besef komen van je bestaan.
Soms is dit voor mij het hoogste goed. En zo gek dat je op bepaalde momenten geen besef kan hebben dat zo'n gevoel ooit zou bestaan en alsof je niet weet waar dit gevoel ooit vandaan zou komen.

En dan zijn er altijd die dingen, die dingen die je met beide voeten op de grond doen staan.

Maar ik doe het af en toe.
Wanneer ik er zin in heb, wanneer ik de lichtheid van het bestaan omarm en er gewoon tevreden mee ben.
Dromen en fantaseren zijn twee van de leukste dingen in m'n leven.

Slaaplief